Կարդում եմ որոշ քաղաքագետ-տնտեսագետ-փորձագետների կոչերն ու խորհուրդները՝ համախմբվելու, միավորվելու տարատեսակ գործիքակազմեր առաջարկելու շուրջ և հիշում եմ ինձ 4-5 տարի առաջ՝ ինչպես էի նույն ոգևորությամբ ջանում ստանալ այն կորիզը, որը կվերաճի առողջ և ամուր ծառի և կուժեղացնի մեզ իր պտուղներով, հանրությանը կոգեպնդի, կկոնսոլիդացնի, հզոր ՄԵՆՔ կդարձնի այս չարիքի դեմ, ու մենք կկարողանանք ազատագրել մեր երկրի իշխանությունը: Իմ բոլոր ջանքերը իզուր էին, եղավ հակառակը, քանի որ սխալվել էի իմ հաշվարկներում. անհամախմբելին չի համախմբվում, տարբեր նպատակներ հետապնդող մարդիկ չեն միաբանվում մեկ գաղափարի շուրջ:
Ընկերներ, դուք նորից չեք կարողանում որսալ ժամանակի պահանջն ու իրադարձությունների դինամիկան, ռեալիաների փոփոխությունը: Բացարձակ չեմ ուզում ձեզ հիասթափեցնել, ոչ էլ թերագնահատել ձեր գիտելիքը, բայց չեմ էլ ուզում տեսնել, թե դուք ինչպես եք 4 տարի ևս ծախսում՝ որսալու այն, ինչը պիտի որսայիք ԱՅՍՕՐ, մի պարզ պատճառով՝ մենք իսկապես չունենք այդ 4 տարին, մենք չունեինք նաև անցած 4 տարիները և վատնեցինք դրանք՝ խլելով մեր երեխաների ապագայից:
Ասածս ինչ է՝ որդնած կորիզով առողջ ծառ և պտուղ աճեցնելն անհնար է, իսկ եթե կարծում եք, որ կբուժեք այն, ապա նորից եք սխալվում. փորձը ցույց է տալիս, որ որդնած պտուղներն են վարակում առողջներին, իսկ հակառակ պրոցեսը դեռ հայտնի չէ գիտությանը: Հեռացրեք ձեզնից «որդնած» մարդկանց, մաքրեք ձեր չորսբոլորը, ապա ջանք ու եռանդ դրեք, եթե իսկապես ցանկանում եք երկիրը դուրս բերել այս վիճակից, և մի տրվեք ոչ մեկի ճահճացած գաղափարներին, թե՝ «չեք կարող» կամ «չեք կարողանա»: Կարո՛ղ եք:
Հ.Գ. Ժամանակից առաջ գնացողն է հաղթում, հակառակը դեռ հայտնի չէ պատմությանը:
Էլիզա Առաքելյան